A organización asegura que a norma permite a "censura gubernativa" no comercio electrónico.

Europa sementou o xerme dunha regulación xurídica para os blogs. A Comisión Europea de Cultura aprobou o pasado 3 de xuño unha resolución na que avoga por un marco regulador para as bitácoras, nel contémplase un "etiquetado voluntario" que informe sobre a identidade do autor, os seus intereses políticos ou sociais e a responsabilidade social deste. A resolución, que se enmarca no Informe sobre a concentración e o pluralismo dos medios de comunicación na Unión Europea, será debatida no Parlamento Europeo o próximo mes de setembro.

"A enmenda é unha cuestión voluntaria. En Internet non existe a seguridade de que a información sexa certa", asegura a eurodiputada socialista María Badía quen considera que "o exceso de información" é unha das causas que promoven a intoxicación da Rede. De aí, que constituír un censo voluntario de bloggers poida xerar un efecto de confianza no lector: "xa que temos un exceso de información, inténtase procurar que os usuarios poidan saber quen son as fontes", argumenta Badía quen destaca que dito informe foi presentado por Marianne Mikko, eurodiputada de Estonia. A nacionalidade de Mikko pode ser unha das claves para entender a orixe desta proposta, posto que o fluxo de información que circulou entre Estonia e Rusia sempre foi posto en cuestión por motivos históricos e as súas prolongadas crises diplomáticas.

A aplicación desta medida pasa máis por unha recomendación que por unha directriz que poida ser aplicada de forma efectiva, posto que este tipo de regulación depende da lexislación de cada un dos países membros da Unión Europea. No entanto, Europa pretende deixar constancia sobre os problemas de ética e privacidade que xorden ante os contidos creados directamente polo usuario.

Mecanismos xurídicos vixentes

O grande enredo informativo que a Comisión esgrime nos seus argumentos para crear un censo voluntario que sexa síntoma de transparencia baséase en boa medida na cantidade de bitácoras que na actualidade habitan a Rede. Segundo datos de Technorati, o motor de procura de Internet que é referencia para buscar blogs, na actualidade existen 112, 7 millóns de blogs cunha capacidade de crecemento en auxe de 120.000 bitácoras ao día. Ante esta situación Europa avoga por novas medidas reguladoras, pero ¿realmente é necesario un censo voluntario para garantir unha información máis fidedigna no ámbito blogger?

Para Europa o paso supoñería crear unha nova designación do mesmo xeito que se cataloga un bo viño co seu denominación de orixe, pero desde o punto de vista práctico a xurisprudencia actual ofrece solucións reais. Para Carlos Sánchez Almeida, do Bufet Almeida, especializado en novas tecnoloxías, a regulación española é suficiente: "non hai unha regulación específica respecto diso; a regulación que hai é o artigo 20 da Constitución, o artigo 30 da regulación penal dos delitos de prensa... establécese unha escala de responsabilidade como calquera medio informativo.

Aínda que, ademais engadir toda regulación específica de Internet 34/2002, a lei orgánica do dereito ao honor ou o dereito de rectificación...". Ante todas estas ferramentas xurídicas Almeida considera que no fondo desta proposta "preténdese acabar co anonimato de Internet".

O matiz de voluntariedade de someterse a un censo resulta decisivo, posto que se obtivese a categoría de carácter obrigatorio chocaría frontalmente coa normativa europea sobre o comercio electrónico 200/31/CE na que se recolle no seu artigo 4 o principio de non autorización previa: "Os Estados membros dispoñerán que o acceso á actividade de prestador de servizos da sociedade da información non poida someterse a autorización previa nin a ningún outro requisito con efectos equivalentes".

Un 'blogger' no banquiño dos acusados

A utilidade da medida proposta no seo da Comisión Europea de Cultura e Educación do Parlamento Europeo tamén é cuestionada por Julio Alonso, director executivo de WeblogsSL, a maior rede hispana de blogs: "Na maior parte dos casos, ese efecto que persegue a Comisión xa o tes sen o rexistro. O 80% da xente asina con nome e apelidos, e ademais se queres incluír publicidade na túa *blog estás obrigado polo rexistro de publicidade a identificarche".

Alonso enfróntase este mércores a un xuízo por atentado contra o honor trala publicación en abril de 2004 dun post no que informaba no seu *blog sobre o lanzamento dun Google Bombing contra a SGAE, un método polo cal é posible colocar certas webs nos primeiros resultados dunha procura en Google utilizando un texto específico. Neste caso, estableceuse un enlace á páxina da SGAE co título "ladróns".

A Sociedade Xeral de Autores púxose en contacto con Julio Alonso para que retirase o post, Alonso comunicou á entidade xestora "que se trataba dunha información e brindáballes o dereito a réplica, pero a resposta que me deron é que a SGAE estaba sendo vítima dunha conspiración en Internet". Alonso non cedeu ás pretensións da entidade xestora e mañá sentarase no banquiño dos acusados. A SGAE -que non quixo facer ningún tipo de declaración a ELPAÍS.com ao considerar que se atopa inmersa nun proceso xudicial- esíxelle retirar o post, unha indemnización de 9.000 euros e asumir as costas do xuízo.

O director executivo de WeblogSL séntase nun banquiño cando as sentenzas emitidas respecto diso son escasas, un feito que para Alonso xoga no seu contra: "Ao xuíz teslle que explicar que é un blog, que é unha URL ou que son os comentarios... a tendencia é aplicar a lei de prensa cando o mecanismo dun medio de comunicación é distinto: hai directores de contidos, redactores, editoriais todo o que se publica forma parte dun proceso".