O seu traballo é facer que os que se aproveitan de internet para cometer estafas, calumniar ou suplantar identidades paguen polos seus delitos. O responsable do Grupo de Delitos Tecnolóxicos da Policía Nacional, aínda que recoñece que hai auténticos profesionais do timo na Rede, lembra que estes individuos aos que combate o teñen moi difícil se os usuarios de redes sociais, correos electrónicos ou contas bancarias toman as precaucións pertinentes á hora de navegar polo ciberespazo.

O responsable do Grupo de Delitos Tecnolóxicos da Policía Nacional na cidade alerta de que as estafas por internet ou a usurpación de identidade na web teñen como causa, na maioría dos casos, a escasa preocupación pola seguridade dos usuarios. Este axente, que prefire manter a súa identidade en segredo, participou en investigacións que terminaron coa detención de individuos que enganaron a centenares de internautas.

-En que consiste o seu traballo?

-Nós dedicámonos á investigación de delitos tecnolóxicos, é dicir, cometidos a través de internet. Poden ser estafas en páxinas de compravenda directa entre particulares ou en páxinas de poxas, enganos en páxinas que son totalmente falsas, inxurias e calumnias cometidas a través da web, revelación de segredos... Tamén detectamos ultimamente cambios de claves e contrasinais de redes sociais como Facebook e de correos electrónicos. Moitas veces ocorren estas cousas por falta de coñecementos dos usuarios.

-Dos delitos en internet que mencionou. Cales son os máis frecuentes nunha cidade como A Coruña?

-O máis frecuente é a estafa na compravenda, é dicir, que alguén ofreza un produto a través de internet e que, o que o compra, envíe o diñeiro e non o reciba. Sempre son pequenas cantidades que, na maioría dos casos, non chegan aos 400 euros, que é a cifra que marca a diferenza entre o delito e a falta.

-Cal é o procedemento a seguir cando se recibe unha denuncia por un posible delito tecnolóxico?

-Nós investigamos sempre en base a feitos denunciados. Non somos un grupo de redes abertas, aínda que poderiamos selo. O que si facemos é unha coordinación a nivel nacional, porque o que nos interesa non é descubrir ao autor dun só feito delituoso, senón que esa mesma persoa sexa xulgada por todas as infraccións que cometese. Alguén que foi denunciado por un veciño da Coruña, pode enganar a outras persoas doutras cidades.

-Como é posible que alguén poida chegar a coñecer o noso contrasinal dunha rede social ou do correo electrónico?

-A xente preocúpase por pechar a porta de casa, pero, ás veces, non do que fai en internet. A xente ten un volume inxente de datos colgados en internet e non se preocupan por iso. Non se preocupan de ter os contrasinais actualizados, de ter distintos contrasinais... Non se pode ter a mesma contrasinal para a conta bancaria que para Facebook ou o correo electrónico, porque, se se ten a mala sorte de que alguén a coñece, ese alguén poderá acceder a todo. Ademais, hai moitos internautas que utilizan contrasinais fáciles de adiviñar, como a data de nacemento, o primeiro apelido ou as iniciais, de forma que calquera pode conseguir adiviñala se proba varias veces. Outro problema é deixar abertas as sesións cando un conéctase en lugares como o posto de traballo ou un cíber, un descoido que fai que sexa bastante sinxelo para outra persoa o chegar a acceder ás contas.

-Con que fin acceden os delincuentes a un correo electrónico ou ao perfil dunha rede social?

-A finalidade, a maior parte das veces, é a de tocar os narices. Apodéranse da conta e fan unha serie de publicacións falsas. Si é certo que as redes sociais poden ser un caldo de cultivo para xente que se dedica á pedofilia, aínda que iso xa non sería un apoderamiento senón unha utilización indebida. O papel dos pais é fundamental no caso dos menores e tamén hai un programa do Ministerio do Interior que inclúe charlas en colexios e institutos para alumnos, pais e profesores nos que se advirte dos riscos que pode correr un menor ao usar internet. Os pais, moitas veces, preocúpanse do que fan os nenos cando están na rúa, pero non do que fan nas súas casas co computador.

-Das investigacións nas que participou, cal lle resultou máis sorprendente?

-Detivemos a autores deste tipo de feitos delituosos na cidade. Un deles, ao que detivemos hai uns meses, tiña máis de 200 vítimas repartidas por toda España. O que facía era pór á venda produtos que non tiña e, para cometer os delitos, tiña máis de 20 contas bancarias e usaba distintos nomes e documentación falsa que enviaba por correo electrónico. Sempre eran pequenas cantidades que retiraba rapidamente das contas nas que as súas vítimas as ingresaban. Chegouse á localización do sospeitoso e á súa detención despois de organizar as investigacións de todos os persoais da Policía Nacional e da Garda Civil.

-Os que cometen estes delitos á escala do detido que mencionou, dedícanse en exclusiva a este tipo de actividades ou adoitan ter outras ocupacións á marxe?

-Moitos deles son auténticos profesionais do delito, porque a comisión de estafas por internet é unha fonte de ingresos segura. Hai individuos que envían correos con enganos como falsas ofertas de traballo de forma masiva e que sempre atopan alguén que pica e accede ás súas solicitudes.